Naar aanleiding van een opdracht om Gabon te 'documenteren' bezochten Broomberg & Chanarin dit West-Afrikaanse land meerdere keren om foto's te maken van een aantal bijzondere inwijdingsrituelen. Ze gebruikten alleen Kodak-films waarvan de houdbaarheidsdatum in de jaren '60 al verstreken was. In de jaren '70 deed de Zwitsers-Franse filmregisseur Jean Luc Godard de beroemde uitspraak dat deze vroege kleurenfilms intrinsiek racistisch waren omdat een blanke huid er beter mee kon worden afgebeeld dan een zwarte. Broomberg & Chanarin maakten gebruik van achterhaalde chemische processen, met als gevolg dat ze maar één enkel beeld konden redden van de vele verlopen filmrolletjes die ze in Gabon hadden gebruikt. Dit beeld, genaamd Ektachrome 78, vormt het uitgangspunt van de tentoonstelling.
Een ander belangrijk werk in de tentoonstelling is een billboardformaat foto genaamd Shirley naar een fotomodel voor de Kodak Eastman Company uit de jaren '50. Haar portret werd naar alle fotolabs in de hele wereld gestuurd als een voorbeeld van correcte belichting. Shirley werd hierdoor de standaard voor de 'normale' blanke huid. In de jaren tachtig ontwikkelde Kodak uiteindelijk een kleurenfilm waarmee ook donkere tinten goed konden worden vastgelegd. De directeur van het bedrijf beschreef de nieuwe film destijds als bruikbaar om "de details van een donker paard in zwak licht mee te fotograferen" ("to photograph the details of a dark horse in low light")
OVER DE TENTOONSTELLING
Naast Kodak Ektachrome 78 en Shirley zijn er ook werken van Broomberg & Chanarin te zien die ze maakten naar aanleiding van archiefmateriaal van een overleden vriend van de familie, de amateurfotograaf en anatoom dr. Rosenberg. Na terugkomst van hun reizen naar West-Afrika hadden ze diens doka-apparatuur geërfd. Er zaten ook aantekeningen bij over het maken van fotografische teststrips om de juiste belichtingstijd te bepalen. Op basis van deze instructies voerden Broomberg & Chanarin doka-experimenten uit, met als resultaat een serie grote afdrukken die ze Strip Tests noemden.
Het verband tussen fotografie en racisme wordt verder onderzocht in de serie Polaroid Revolutionary Workers Movement. Caroline Hunter, een jonge chemicus die voor Polaroid Corporation in de Verenigde Staten werkte, stuitte in 1970 op bewijs dat haar bedrijf het apartheidsregime in Zuid-Afrika indirect steunde. Polaroid leverde namelijk het ID-2 camerasysteem waarmee de Zuid-Afrikaanse overheid op een efficiënte manier foto's kon maken voor de beruchte identiteitskaarten die de zwarte bevolking altijd bij zich moest dragen. De camera was voorzien van een knop om de flits te versterken voor het fotograferen van mensen met een donkere huid en had twee lenzen, zodat een portretfoto en een profielfoto samen op één vel fotopapier konden worden afgedrukt. Hunter en haar partner Ken Williams richtten de Polaroid Workers Revolutionary Movement op en voerden met succes campagne om het apartheidsregime te boycotten. Broomberg & Chanarins serie Polaroids, gemaakt met een gerenoveerde Polaroid ID camera, onderzoekt de stelling dat vooroordelen mogelijk inherent zijn aan het medium fotografie zelf.
OVER DE KUNSTENAARS
Adam Broomberg en Oliver Chanarin wonnen onlangs de Deutsche Börse Photography Prize en de ICP Infinity Award. Ze hebben negen monografieën gepubliceerd. Er zijn vele internationale tentoonstellingen met hun werk georganiseerd, onder meer tijdens de Gwagnju Biennale en de Shanghai Biennale en in het Museum of Modern Art (New York), de Tate Gallery (Londen), het Stedelijk Museum (Amsterdam), het International Center of Photography (New York), het KW Institute for Contemporary Art (Berlijn), The Photographers' Gallery (Londen) en het Mathaf Arab Museum of Modern Art (Doha). Broomberg & Chanarin zijn gastdocenten aan de University of the Arts London. Hun werk maakt deel uit van grote particuliere en openbare collecties, onder meer van het Museum of Modern Art, Tate Modern, Stedelijk Museum, Victoria and Albert Museum, Musée de l'Elysée en het International Center of Photography. Ze worden vertegenwoordigd door Lisson Gallery in Londen en de Goodman Gallery in Zuid-Afrika.
Foam wordt ondersteund door de BankGiro Loterij, De Brauw Blackstone Westbroek, Delta Lloyd, Gemeente Amsterdam, Olympus en de VandenEnde Foundation.